‘Wij’ zijn acht jongeren, even opgedeeld in jongens en meisjes, die achten dat ze lotgenoten zijn. Ze zijn verbonden aan elkaar in de schuur, een geografische ruimte in het verhaal dat voor hen ook een diepere betekenis heeft. In de schuur voelen ze zich verbonden met elkaar, weg van hun thuis en de rest van de wereld. Vaak zijn pubers op zoek naar de zin van het leven, het is een vat van emoties die soms ook heel donker kunnen zijn. Ze experimenteren, maar gaan te ver. Verveling en uitdaging zijn hun motieven. Grenzen verleggen die volledig over de rooie gaan, en niemand in hun netwerk lijkt iets te beseffen.
In de zomervakantie begint het verhaal, je voelt de uitgelaten sfeer van de jongens en meisjes. Het verhaal is net als de lichtbalk op je scherm die je kan verschuiven van helder naar donker. Al vrij snel wordt er geschakeld naar het obscure licht. We worden blootgesteld aan perverse belevingen en wachten bang af wat het volgende zal zijn dat deze lotgenoten zullen uitvoeren. Uiteindelijk mondt het uit in iets duister waar de acht jongeren elk hun weg gaan.
Tijdens het lezen flitsen er vele vragen door je hoofd. Niet alleen voel je de heftige emoties die de geschreven gebeurtenissen teweegbrengen, ook probeer je te achterhalen waarom zij het lot zo ver wil drijven. Je probeert als lezer te begrijpen waar de grondredenen liggen van deze barbaarse praktijken. Het internet is een toegangspoort tot een resem van informatie. Jongeren die in hun seksuele ontwikkeling staan zullen nogal gauw het internet gebruiken om anoniem aan informatie te komen. In dit verhaal zoeken zij beelden die bestemd zijn voor volwassenen of zelfs niet gemaakt zouden mogen worden. Omdat je ziet dat mensen dit al hebben gedaan, gaan jongeren er ook vanuit dat het ‘normaal’ is.
Elvis Peeters is een getalenteerd artiest, die naast het schrijven van zowel kinderboeken als romans, ook vorm geeft aan eigen muziek en toneel. Filosofie en ontroering zijn zaken die je terugvindt in zijn oeuvre. En dat vind je ook terug in het boek ‘Wij’. Van Heidegger tot Kafka zijn filosofen waaruit wordt geciteerd in het boek door het personage zonder naam. Wat blijk geeft dat de zin van het leven hen bezighoudt en het vinden van handvaten nog zoekende zijn.
Enerzijds kan je een diepere betekenis zoeken in het verhaal en kan je komen tot interessante morele vragen zoals: Welk beeld van liefde krijgt een puber mee wanneer zijn ouders scheiden? Weegt het nut van het internet op boven alle wansmakelijkheid die je erop kan vinden? Anderzijds heb ik mezelf moeten dwingen om het boek te lezen. De auteur past een zeer verbeeldende woordenschat toe waardoor je niet anders kan dan het je levendig voor te stellen. Afgrijselijk vond ik dat, omdat die beelden niet meteen van mijn netvlies verdwenen. “Waarom wil je zoveel viezigheid schrijven op gesneuvelde bomen die ons van zuurstof voorzien?”, heb ik me vaak afgevraagd bij het lezen. Er is al zoveel van deze troep in de wereld te vinden, waarom er dan nog meer van maken? Ik bleef achter met een slecht gevoel zonder enige duidelijkheid.
Comments