Fleur van Groningen heeft de meeste aardappelen al gegeten

Doordat ik aan het zoeken was naar het aanbod in de cultuurcentra in mijn directe omgeving, kwam ik Fleur van Groningen tegen. Ik herinnerde me onmiddellijk haar boek 'Haal het slechtste uit jezelf' dat ik iets minder dan tien jaar geleden had gelezen. Met dat boek had ze me mee, ze steekt de draak met de mens die het geluk wil vinden in how to-boeken. Wat ik verwachtte was een zelfzekere, rock-‘n-roll-dame die levendig iets ging vertellen. Benieuwd was ik dus om haar eens in werkelijkheid te mogen aanschouwen, en dus kocht ik een ticket voor haar lezing.

Van Groningen zat als eerste in de zaal van de Zwaneberg. Achter een bureau waarop geordend stapeltjes notities, een laptop, een gsm en haar boeken lagen. Op de achtergrond scheen de cover van haar boek waarover de lezing ging: ‘Leven zonder filter: Mijn ervaring met hoogsensitiviteit.’

Hoogsensitief persoon (HSP)

Zodra iedereen op zijn plaats zat, stak ze van wal. Het begon met een blogbericht dat ze schreef voor een jonge twintiger die net zoals zij ook kampt met hoogsensitiviteit. Zijn moeder was bij van Groningen ten rade gegaan en de auteur had deze vertaald in een blogbericht zodat de jongen niet zou voelen dat dit aan hem was gericht. Negenduizend mensen hadden het bericht gelezen en gedeeld. Haar uitgever overtuigde haar om er een boek over te schrijven. Ze schreef het in de ik-persoon en zei daarover al lachend dat het niet is omdat ze zichzelf zo’n boeiend persoon vindt.

Freak

Haar levensloop werd uit de doeken gedaan. Ze vertelde alle details over haar vergiftigde jeugd. Het was te veel voor mij, en vooral onnodig. Van Groningen heeft haar lang een freak gevoeld en dat is te begrijpen. Maar ik kwam naar een lezing om meer te weten over hoogsensitiviteit en hoe je hiermee om gaat. Ze vertelde zelf dat er geen causaal verband is tussen jeugdtrauma’s en hoogsensitiveit, omdat je HSP bent al vanaf de geboorte. Waarom ze dat dan toch moest vermelden? Joost mag het weten!

“Ge kunt geen hele leven op uw tenen lopen”

Het beeld dat ik van haar had lijkt het tegenovergestelde van wie ze is. Ze sprak rustig, was heel beleefd en kwam onzeker over. Twee uur lang zat ze op een stoel en wees ze af en toe eens naar de projectie op de muur. Er was een evenwicht in het delen van haar info door vaak te verwijzen naar wetenschappelijk bewijs in combinatie met haar ervaringen en grappige anektodes. Echter na twee uur luisteren had ik geen zin meer om het boek te kopen, hoewel ik dit initieel wel van plan was. Ze deed ook een verkoopspraatje over haar nieuwste boek ‘Mijn kind, mijn spiegel’ dat ik dan eerder geneigd was te lezen, maar ik stelde vast dat het even genoeg Fleur was.