Dat strips een medium zijn en geen genre, dat is wat Gino Bombeke stelt in zijn artikel 'Graphic novels op de leeslijst', gepubliceerd door het vaktijdschrift Fons. Graphic novels zijn een goede toepassing als inleiding bij de verhaalanalyse, schrijft Bombeke, omdat we hier de unieke combinatie vinden van beeld en tekst. De voornaamste bouwstenen die visueel onderstreept worden zijn ruimte, vertelperspectief en spanningsopbouw.
Waar ik nog niet bij stil had gestaan, is dat voor leerlingen met dyslexie de titels van graphic novels niet altijd een plezier zijn. De creatieve en grafische lettertypes die het voor de ene interessant maakt, kunnen voor mensen met dyslexie als lastig ervaren worden. Ook de veelheid aan tekstvakken binnen één paneel, en een wisselende en niet-lineaire leesrichting kunnen voor barrières zorgen.
Voorts werpt Bombeke op dat het ons als lezer ongetwijfeld is opgevallen dat hij de termen 'stripverhaal', 'graphic novel' en 'comics' naast elkaar gebruikt. Hoofdzakelijk terminologisch wordt er onderscheid gemaakt tussen de termen. Bombeke roept leerkrachten op om niet in te gaan op dit onderscheid, maar te focussen op het leesdoel en het effect. Bij effecten zou je volgende vragen kunnen stellen: "Hoe ervaart een leerling dit verhaal?"; "Hoe komt deze ervaring tot stand?"; "Welke inhoudelijke en vormelijke kenmerken dragen hiertoe bij?".
Een heel interessante tekst, verfrissend opgebouwd met veel verscheidene informatie over graphic novels. Hoewel de tekst verschillende invalshoeken deelt, blijf je als lezer bij de les. Het wordt logisch opgebouwd met sterke tussentitels. Aangenaam en verrijkend om te lezen, een aanrader. En als je het artikel een keer opzoekt, zal je weten waarom je geen fan kunt zijn van Batman! (De link vind je als je op de afbeelding hieronder klikt.)
Comments