Een prikkelboekje, een momentenboekje, een gedachtenboekje, ik weet niet meer hoe hij het noemde. In ieder geval vroeg Pat, onze leerkracht schilderen in het laatste middelbaar, aan ons om een boekje bij te houden. Een notitieboekje waarin we onze gedachten, dingen die we tegenkwamen waar we sprakeloos, instant gelukkig of droevig van werden, alles waar onze zintuigen ons sterke signalen gaven in zouden op schrijven.
Doordat ik de tweede helft van mijn middelbaar kunstonderwijs heb gevolgd werd ik als tiener geprikkeld door beeldende kunsten: musea, tentoonstellingen, dansvoorstellingen, … Het vuur was aangestoken en is blijven voortbranden, voornamelijk met een goede vriendin die ik op die school heb ontmoet.
Tutti fratelli! Reinhilde Decleir bezielster en regisseuse van deze frivole compagnie mocht ik zelf niet ontmoeten maar wel een aantal van haar acteurs in dit gezelschap. Omdat ik hoofdzakelijk sociaal werk heb gedaan ben ik hen op verschillende jobs tegengekomen en uiteraard ook altijd naar hen gaan kijken. Ik hou zo van die zotte oprechtheid. Mensen die dat pure kunnen brengen en dat met zoveel overgave doen.
Van hetpaleis, de Singel, de Rataplan, de Studio, Bourla, FoMu, De Zwarte Panther, De Roma tot het Cirque du Soleil.
Voor mijn werk heb ik, voornamelijk in de Permeke bib op het Coninckspleintje, tal van lezingen mogen volgen. Er zijn periodes geweest dat ik wekelijks naar de film ging.
Khaled Hosseini is mijn favoriete schrijver. Alle boeken van hem waar ik begon in te lezen deden me thuis blijven. Mijn genre is blijkbaar de psychologische roman. Ik lees graag verhalen uit andere culturen waar ook woorden uit de taal van de schrijver aan bod komen.
Door de verhuis van de stad naar een dorp ben ik op zoek naar cultuur dichtbij huis. Ik hoop dus in de Kempen fijne plekken te ontdekken en lokaal talent op te snuiven. Er zit wat stof op mijn culturele bijdrage en ik vind het enorm fijn dat ik door deze opleiding die draad terug oppik.
Tijdens het schilderen in de Voerstreek heb ik geleerd hoe immens veel groentinten er te zien zijn in een bos. Het klinkt misschien idioot hoe het hier geschreven staat maar voor mij was dat een bijzondere beleving. Het zou fijn zijn als ik met deze opleiding ook dingen ga zien waar ik vroeger misschien geen oog voor had of geen weet van de betekenis.
Hi Katrien!
Je hebt hier het fundament van jouw als cultuurparticipant zo mooi verwoord dat ik met ontzag heb zitten lezen. Ik vind het knap hoe je het verhaal opbouwt en jouw persoonlijke anekdotes, zoals het gedachtenboekje en de raakvlakken met jouw vorige job, ermee laten verweven. Zelf heb ik nog wel een weg te gaan als cultuurparticipant en durf wel eens een vinger wijzen naar mijn opvoeding. Jouw tekst maakt me ook wel duidelijk dat onderwijs een enorme katalysator kan zijn om cultuur te verankeren in je leven.
Als geboren Kempenaar wil ik met jouw wel een deal sluiten. Mijn wishlist bestaat namelijk nog uit het bijwonen van een toneelvoorstelling in 'de Bourla', en een lezing in de Permeke…